ilk korku...

2 gündür babamız hasta evde yatıyordu,doğal olarak evimizin düzeni,uyku ve yemek  hepsi alt üst olmuş durumda...2 gün babayı evde görünce iyicene tozuttuk, oyunun dozunu fazla kaçırınca babaya bişey olduğunu sanıp suratına bakıp bakıp yaklaşık 1,5 saat ağladık :)

Perşembe günü ilk defa döndük ama kolumuzu kurtarmayı başaramadık çok hızlı geliştiği için resimleme şansım olmadı...baba hadi kızım diyince babaya doğru dönebiliyoruz...

 banyo kefyinden bir kare tedirginlik var ama en azından artık ağlamıyoruz...

''hadi babaya poz ver'' en sevdiğimiz cümle oldu :))