öğrendiklerimiz:))

bu uzuunn arada neler yapmadık ki:)kısacık bir İstanbul ziyareti yaptık ananeler,babaanneler görüldü enteresan deneyimler yaşandı...

Öğrendiklerimiz:))
-Uçak ve benzeri araçlara binilirken kesinlikle rahat kıyafetler giyilmeliymiş(aksi takdirde uçak inişe geçtikten sonra kaka yapılabilir ayak parmağına kadar batabilir pilottan izin alınıp üç kişi hostesle beraber komple üzerimiz değiştirilmek zorunda kalınabilir)e be kızım nasıl becerdin hala anlamış değiliz:)))
-Toplu taşıtlara binerken yanımızda yakınımızda ufak çocuk varmı  mutlaka araştırılmalı...varsa kesinlikle yanına oturulmamalı mümkünse o uçağa binilmemeli:( aksi takdirde diğer çocuk ağlıyor bende ağlamalıyım diyerekten sizin huysusda başlayabilir veya diğer ufaklığın sesinden dolayı uykuya dalamaz ve gece 12'ye kadar uyanık kalabilir...
-Uçağa binilirken (8. binişimiz ilk defa bu hatayı yaptık)kesinlikle huysusa'da koltuk almalıymışız...aksi bir pegasus görevlisine denk gelip yanındaki koltuğu rica etmemize rağmen boş bırakamam diyebiliyormuş:((

17 Şubat 'ta doktor kontrolümüz vardı...o kötü aşıdan (pnömokok)olduk ama hazırlıklı olduğumuz için çok ağlamadık...topu topu 400 gr. almışız gerçi doktorumuz normal dedi ama ben yinede yeteri kadar beslenemiyormu acaba hissine kapıldım...iyimi kötümü bilmiyorum ama biz baya baya ek gıdaya başladık kahvaltımız,öğlen yemeğimiz,akşam yemeği,ara öğünler bütün gün yemekle geçer oldu ben bişey anlamadım bu işten...bu kadar şeyi neresine yiycek bu huysus...

bi deee ananenin aldığı çorapları koymadan yapamıycam süperler leopar kızım :))) (didem teyzeee)

huysusa bi haller oldu...

tam dedik ki uykumuz düzene girdi,meme işini çözdük :( oda ne herşeye yeniden başlıyoruz yine uykusuz geceler başladı...sabaha kadar hiç uyumadık ağrımız-sızımız yok,karnımız tok, yatağa tam yatırıyorsun 10 dak. sonra gözler kapalı ağlayan bir bıdık...kucağa alınır evin içinde bir tur atılır omuzda uyutulur,yatağa gelinir yatırılır 10 dak. sonra yine bir ciyaklama gece böyle uzarrrr giderrr...bir bakarsın sabah olmuş:))) bu aralar pek bir huysusuz oyuncak düşer almayız elimizi uzatıp birinin vermesi gerek...havucumuz ağzımızın kenarında durur ama uzanıp almayız birinin vermesi gerek...battaniyeyi yüzümüze çekeriz ve bağırarak birinin açmasını bekleriz...yüzüstü yatarız dönebildiğimiz halde dönmeyiz bağırarak birinin gelmesini bekleriz bu listede böyle uzar gider...tembelmiyiz neyiz anlamadım gitti...

ilk korku...

2 gündür babamız hasta evde yatıyordu,doğal olarak evimizin düzeni,uyku ve yemek  hepsi alt üst olmuş durumda...2 gün babayı evde görünce iyicene tozuttuk, oyunun dozunu fazla kaçırınca babaya bişey olduğunu sanıp suratına bakıp bakıp yaklaşık 1,5 saat ağladık :)

Perşembe günü ilk defa döndük ama kolumuzu kurtarmayı başaramadık çok hızlı geliştiği için resimleme şansım olmadı...baba hadi kızım diyince babaya doğru dönebiliyoruz...

 banyo kefyinden bir kare tedirginlik var ama en azından artık ağlamıyoruz...

''hadi babaya poz ver'' en sevdiğimiz cümle oldu :))